فرش ابریشم قمی که از رنگ های خوراکی برای بافتنش استفاده شده بود

آتلیه مخصوص دربار که احتمالاً در تبریز یا سلطانیه واقع شده بود، باشکوه ترین تذهیب ها را به فرش ابریشم قم تبدیل می کرد.

در میان 12 نمونه باقیمانده، معروف‌ترین فرش‌های جهان هستند که هر کدام شاهکاری از طراحی فوق‌العاده، اندازه باشکوه، خلوص و عمق رنگ و کمال جزئیات هستند.

شناخته شده ترین آنها دو فرش از مسجد دراردبیل در آذربایجان شرقی، ایران، مورخ ۴۰–۱۵۳۹. بهتر، به طرز ماهرانه ای بازسازی شده، اکنون در موزه ویکتوریا و آلبرت لندن قرار دارد. دیگری که اندازه آن کاهش یافته است در موزه هنر شهرستان لس آنجلس است.

یک سیستم بسیار غنی و پیچیده از ساقه‌ها و شکوفه‌ها، مزرعه‌ای مخملی و درخشان نیلی را می‌پوشاند که کل آن تحت سلطه یک مدالیون پیچیده است.

یکی از زیباترین قالی‌های شمال غربی ایرانی، فرش حیوانی است که نیمی از آن در کلیسای جامع کراکوف لهستان و نیمی در موزه هنرهای تزئینی پاریس است.

یک مدال مایل به قرمز و طلا بر یک میدان آبی تیره، پوشیده از شبکه زاویه‌ای از ساقه‌های شکوفا، تسلط دارد، که شکارچیان به دنبال طعمه خود می‌گردند.

این فرش ها به عقیده بسیاری نشان دهنده بهترین دستاورد در کل زمینه طراحی فرش است. با این وجود، سایر کارگاه‌های سلطنتی نیز فرش‌های زیبای زیادی تولید می‌کردند.

فرش‌های ابریشمی گران‌قیمت با نقوش فیگور (مانند فرش شکار ابریشم در موزه هنرهای کاربردی اتریش وین) احتمالاً درکاشان ، مرکز ابریشم ایران.

فرش‌های مدالیون ابریشمی کوچک‌تر نیز در اواخر قرن شانزدهم در آنجا ساخته شد، طرح‌های آن‌ها عمدتاً از سیستم مدالیون اولیه متفاوت بود. کارخانجات درباری کاشان نیز قالی‌های ابریشمی با سبک مشخص سلطنتی تولید می‌کرد.

قالی های متمایز به نام فرش گلدانی (به دلیل وجود گلدان های گل در طرح های آنها) معمولاً ازکرمان . این الگو معمولا از چندین سیستم شبکه با شکوفه ها و شاخ و برگ فراوان تشکیل شده است.

بسیاری از این فرش ها به صورت تکه باقی می مانند. اما تنها 20 عدد دست نخورده باقی مانده اند که بهترین آنها در موزه ویکتوریا و آلبرت است.

قالیچه ها ظاهراً صادراتی نبود، بلکه برای بارگاه و مسجد بود. بافته شده روی یک تار دوتایی جامد، سفتی تخته مانند آنها را صاف روی زمین نگه می دارد.