ترکیب شدن عسل کوهی بیز با غذا از فاسد شدن آن جلوگیری می کند

عسل کوهی بیز و بیماری‌های عصبی: متون علمی مهمی برای نشان دادن عوامل تغذیه‌ای به عنوان درمان‌های محافظ عصبی جدید وجود دارد و عسل یکی از آنتی‌اکسیدان‌های تغذیه‌ای امیدوارکننده است.

عسل دارای اثرات ضد اضطراب، ضد افسردگی، ضد تشنج و ضد درد است و محتوای اکسیداتیو سیستم عصبی مرکزی را بهبود می بخشد.

مطالعات متعددی بر روی عسل نشان می دهد که پلی فنول های عسل دارای خواص نوتروپیک و محافظت کننده عصبی هستند.

ترکیبات پلی فنول عسل ROS بیولوژیکی را خاموش می کند که منجر به مسمومیت عصبی، پیری و رسوب پاتولوژیک پروتئین های نادرست تا شده، از جمله آمیلوئید بتا می شود.

ترکیبات پلی فنل عسل از طریق اکسیتوتوکسین ها، از جمله اسید کینولینیک و اسید کاینیک، و نوروتوکسین ها، از جمله 5-S-سیستئینیل-دوپامین و 1-متیل-4-فنیل-1،2،3،6-تتراهیدروپیریدین، با استرس اکسیداتیو مقابله می کنند.

علاوه بر این، ترکیبات پلی‌فنل‌های عسل با چالش‌های آپوپتوز مستقیم از طریق آمیلوئید بتا، متیل جیوه و رتینوئید مقابله می‌کنند.

عسل خام و پلی فنول عسل، التهاب عصبی ناشی از میکروگلیا را که از طریق نوروتوکسین های ایمونوژنیک یا آسیب ایسکمی ایجاد می شود، کاهش می دهند.

مهمتر از همه، پلی فنول های عسل با التهاب عصبی در هیپوکامپ، ساختار مغزی که در حافظه نقش دارد، مقابله می کند.

پلی فنول های عسل از اختلالات حافظه جلوگیری می کند و باعث تولید حافظه در سطح مولکولی می شود.

تحقیقات متعددی پیشنهاد می‌کنند که تغییرات مدارهای عصبی خاص زمینه ساز بهبود حافظه و اثرات عصبی دارویی عسل است.

با این حال، مطالعات بیشتری برای تعیین تأثیر بیوشیمیایی نهایی عسل بر اختلال عملکرد میتوکندری، آپوپتوز، نکروز، سمیت تحریکی و التهاب عصبی مورد نیاز است و فعالیت های ضد اضطراب، ضد دردی، ضد تشنج و ضد افسردگی باید با جزئیات بیشتر مورد بررسی قرار گیرد.

عسل و بیماری های گوارشی عسل به عنوان بالقوه برای شرایط مختلف دستگاه گوارش، مانند اختلالات پریودنتال و سایر اختلالات دهان، سوء هاضمه، و به عنوان بخشی از درمان آبرسانی خوراکی پیشنهاد شده است.